Rys historyczny 

Centrum św. Hildegardy w Polsce ®

Nasze Stowarzyszenie formalnie powstało w roku 2008, jednak opowieść o nim musi się zacząć znacznie wcześniej, ok. roku 1994. Właśnie wtedy, po latach pobytu w Niemczech, na stałe do Polski wróciła obecna prezes Alfreda Walkowska. To w Niemczech w 1992 roku Alfreda Walkowska poznała św. Hildegardę i uzdrawiającą siłę jej mądrości.

Dziś może trudno w to uwierzyć, ale dwadzieścia lat temu w naszym kraju ta średniowieczna Święta była praktycznie nieznana. Dzięki ogromnemu zaangażowaniu Alfredy Walkowskiej zaczął się powolny proces budowania środowiska hildegardowego w Polsce.​

Bardzo długo jej działania na polu hildegardowym nie były ubierane w ramy prawne, ponieważ nie było takiej potrzeby. Dopiero w roku 2004 Alfreda zdecydowała się na funkcjonowanie w ramach działalności gospodarczej, a w 2007 r. założyła Polskie Centrum św. Hildegardy.

Dzięki staraniom Alfredy Walkowskiej rozpoczął się w legnickiej parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa kult duchowy św. Hildegardy. Już od 2000 roku,  we wrześniu – miesiącu wspomnienia św. Hildegardy w kalendarzu liturgicznym – odbywają się uroczyste Msze św., a po nich pod patronatem tamtejszego proboszcza – spotkania sympatyków Świętej. Początkowo była to garstka przyjaciół, z czasem coraz więcej osób, a połączyło je wówczas pełne pokory pragnienie wspólnego poznawania dziedzictwa przyszłej doktor Kościoła. Ta grupa osób była zalążkiem Stowarzyszenia, które powstało ostatecznie z inicjatywy Alfredy Walkowskiej pod nazwą Krąg Przyjaciół św. Hildegardy w 2008 roku. Od początku Alfreda była prezesem Stowarzyszenia. 

Stowarzyszenie za cel postawiło sobie propagowanie dzieła Świętej z Bingen, ale początkowo jego działalność nie była zakrojona na szeroką skalę. W naturalny sposób wiązała się z aktywnością prezes: wykłady, spotkania z jej udziałem, warsztaty, sesje naukowe, rekolekcje z postem najpierw w Szklarskiej Porębie, potem w Sanktuarium w Krzeszowie. Wydarzenia, w większości, były współorganizowane przez Stowarzyszenie i Polskie Centrum św. Hildegardy. Stowarzyszenie zorganizowało kilka pielgrzymek do Eibingen na doroczne uroczyste obchody wspomnienia liturgicznego św. Hildegardy. W 2009 r. taka pielgrzymka odbyła się z obrazem św. Hildegardy autorstwa znanego legnickiego artysty Henryka Baca, ufundowanym przez Alfredę kościołowi parafialnemu pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Legnicy. Od tego czasu kult duchowy zyskał miano oficjalnego, bo obraz Hildegardy po spotkaniu z relikwiami Świętej w Niemczech został uroczyście wprowadzony do kościoła przez Biskupa Marka Mendyka.

Alfreda Walkowska dba o to, aby 17 dnia każdego miesiąca odprawiana była Msza św. poprzez wstawiennictwo św. Hildegardy z prośbą o Boże błogosławieństwo dla pracujących w dziele i wszystkich ludzi, którzy poprzez Hildegardę wypraszają Bożej pomocy. W każdy poniedziałek jest sprawowane nabożeństwo przed obrazem Świętej, odmawiana jest Litania do św. Hildegardy.

Coroczne hildegardowe spotkania przyjaciół w legnickiej parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa z czasem ewoluowały w legnicki Kongres św. Hildegardy. Już w 2015 roku, trzeci Kongres zyskał miano międzynarodowego.

Oczywiście, ta wczesna działalność nie miałaby tak wielkiej siły oddziaływania, nie zdobyłaby św. Hildegardzie tak wielu czcicieli i sympatyków w tak stosunkowo krótkim czasie, gdyby nie siła współczesnych mediów. Występy Alfredy Walkowskiej w programach telewizyjnych i radiowych, które zbiegły się w czasie z ukazaniem się na rynku jej książki „Powrót do harmonii”, dały początek ogromnej fali zainteresowania Świętą z Bingen w naszym kraju. Wsparciem działań Stowarzyszenia jest również działalność wydawnicza Polskiego Centrum św. Hildegardy. Jej efektem są m.in. polskie przekłady dzieł Hildegardy (trzy tomy „Scivias”, „Causae et curae” i „Physica”) oraz książki Gottfrieda Hertzki „Tak leczy Bóg”.

Narzędziem promocji nie do przecenienia są również strony internetowe. Pierwsza wersja strony Polskiego Centrum św. Hildegardy powstała już w roku 2005.

Wszystkie wspomniane działania, a także częste – odbywające się w Opactwie Benedyktynów w Tyńcu od 2007 roku – warsztaty oraz rekolekcje z postem według św. Hildegardy, których Alfreda Walkowska jest pomysłodawczynią i prowadzącą, zdobywają Hildegardzie wciąż nowych czcicieli, a Stowarzyszeniu nowych sympatyków i członków.

W dniach 19-21 września 2014 r. w Legnicy odbył się II Kongres św. Hildegardy współorganizowany przez nasze Stowarzyszenie. Zgromadził ponad 200 uczestników i otworzył nową kartę w działalności Stowarzyszenia. Nadzwyczajne Walne Zebranie Członków, jakie miało miejsce w ramach Kongresu, podjęło decyzje o zmianie nazwy Stowarzyszenia, zmianach w jego Statucie oraz o nowych kierunkach działalności.

Trzy powołane komisje, których zadaniem jest realizacja przyjętego programu, mają na swoim koncie już niejedne udane inicjatywy. Najważniejsze projekty Komisji Organizacyjnej to: organizacja dorocznej pielgrzymki do Eibingen z udziałem w uroczystościach wspomnienia liturgicznego św. Hildegardy i zwiedzaniem miejsc kultu oraz organizacja Międzynarodowego Kongresu św. Hildegardy w Legnicy.

Osiągnięciem Komisji Szkoleń jest studium formacyjne dla katolików świeckich „Viriditas, studium kultury życia według św. Hildegardy”, którego współorganizatorami są również Diecezjalne Centrum Edukacyjne w Legnicy oraz Polskie Centrum św. Hildegardy. W ramach cieszącego się dużym zainteresowaniem studium odbywają się spotkania, a w nich wykłady, warsztaty i debaty tematyczne dla uczestników, chcących dokładniej przyjrzeć się swojemu życiu, pogłębić wiedzę religijną, biblijną, poznać naukę społeczną Kościoła i dziedzictwo św. Hildegardy, obcować z kulturą, a jednocześnie zadbać o swoje zdrowie. Wykłady prowadzą specjaliści z zakresu m.in. nauk społecznych, liturgiki, biblistyki, historii i filozofii.

Sukcesem Komisji Informacyjnej jest ukazanie się w marcu 2015 roku pierwszego numeru kwartalnika „Hildegarda”. Jak można przeczytać w słowie od redaktora: „Poza upowszechnianiem dziedzictwa św. Hildegardy – a chcemy to robić ze szczególną dbałością o wierność przekazu – pismo ma integrować środowisko, pobudzać do pogłębionej refleksji, inicjować dyskusje. Pragniemy, by „Hildegarda” była źródłem rzetelnej wiedzy, by inspirowała, by łamy pisma stały się forum wymiany myśli i doświadczeń.”