Relikwie świętej Hildegardy

Wszystko co Boże dokonuje się również w mocy Ducha Świętego, który roznieca w człowieku swoje dary i owoce, a szczególnie w duszy ludzkiej rozgaszcza się jako wdzięczna mądrość Boża, światło rozumu, rozstrzygająca rada, honorowe męstwo, zdumiewająca umiejętność, gorąca i pełna sprawiedliwości pobożność i całkowicie ufna bojaźń Boża.

– ks. Bogusław Drożdż

Relikwie świętej Hildegardy z Bingen po raz pierwszy towarzyszyły tradycyjnym obchodom ku czci świętej, 21 września 2019 roku w Kościele pw. Matki Bożej Królowej Polski w Legnicy. Z okazji liturgicznego wspomnienia doktor Kościoła, odbyła się uroczysta Msza pod przewodnictwem ks. biskupa Marka Mendyka przy wystawionych relikwiach świętej, która zakończona została modlitwą o uzdrowienie i możliwością ucałowania relikwii.

Relikwie św. Hildegardy (fragment kości) w Kościele pw. Matki Bożej Królowej Polski w Legnicy.
Źródło: Z prywatnego archiwum Alfredy Walkowskiej.

Relikwie św. Hildegardy (język, serce, ale też prawdopodobnie czaszka i pukiel włosów) spoczywają obecnie w centrum ołtarza kościoła parafialnego w Eibingen, w powiecie Rüdesheim nad Renem. Pozłacany relikwiarz w formie skrzyni znajduje się w dużej, szklanej gablocie. Jest to szczególne miejsce kultu świętej. Liczba pielgrzymów na tym terenie wzrosła znacznie tuż po ogłoszeniu św. Hildegardy doktorem Kościoła, 7 października 2012 roku, przez papieża Benedykta XVI. Hildegarda jest 35 doktorem Kościoła i czwartą kobietą w historii mianowaną tym tytułem (obok Teresy Wielkiej, Katarzyny ze Sieny, Tereski od Dzieciątka Jezus).

Parafia św. Hildegardy w Eibingen, gdzie znajdują się relikwie świętej. Źródło: Wikipedia
Parafia św. Hildegardy w Eibingen, gdzie znajdują się relikwie świętej. Źródło: Wikipedia

W kościele katolickim, jak zaznacza ks. Bogusław Drożdż, bardzo ważny jest kult relikwii, gdyż to dzięki nim doświadczamy wyjątkowej obecności świętych. Wyróżnić możemy relikwie I, II i III stopnia: Pierwsze, „najmocniejsze” dotyczą ciała świętego (np. cząsteczka kości, krew świętego). Drugie reprezentują najbliższe „środowisko”, w którym żył i działał nasz święty (np. modlitewnik czy różaniec, który był używany przez świętego). Są też i relikwie trzeciego stopnia, które powstają poprzez potarcie, dotknięcie relikwii pierwszego i drugiego stopnia.

Zatem za relikwie III stopnia możemy uznać obraz z wizerunkiem św. Hildegardy z Bingen, który znajduje się w legnickiej parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, a który w 2009 roku został dotknięty relikwiami świętej. Moment wprowadzenia obrazu do kościoła uważa się za początek oficjalnego kultu świętej w Polsce. Jego autorem jest Henryk Baca, artysta z Legnicy, fundatorką zaś Alfreda Walkowska.

Fotografia przedstawiająca obraz z wizerunkiem św. Hildegardy.
Źródło: Z prywatnego archiwum Alfredy Walkowskiej.

Ksiądz Bogusław podkreśla, że działanie relikwii zależy od Boga, ale i od naszej wiary:

On może się nimi posłużyć jak i kiedy chce. Istotne znaczenie w kulcie relikwii ma wiara człowieka. Silna, ufna, wiążąca całe jestestwo wiernego z Bogiem, który nie wzgardził umieścić „cząstki” swej Przenajświętszej Istoty w relikwii świętego, stanowi fundament „zadziałania” relikwii, jakiego spodziewa się proszący. W tym przypadku zawsze jest to działanie uświęcające, które uzdrawia częściowo lub całkowicie duszę i ciało. Obejmuje zatem umysł i pamięć, wyobraźnię i plany, emocje i powiązania, wybory i rozstrzygnięcia. Leczy nadto ciało i je uzupełnia.

Relikwie św. Hildegardy to dla wszystkich legniczan i Polaków szczególny dar, który wymaga należytego szacunku i troski. To też wyzwanie dla wszystkich chrześcijan, by być bliżej świętej znad Renu i odkrywać pełnię pozostawionego przez nią dziedzictwa.

Wyróżnione fragmenty pochodzą z tekstu ks. Bogusława Drożdża pt. „Radość z relikwii św. Hildegardy”, opublikowanego w kwartalniku „Hildegarda” – V 2019 nr 2/3 (18 i 19). Pełen artykuł znaleźć można w tymże kwartalniku.